'Daar gaan we dan!' zei ik, mezelf moed insprekend terwijl ik uit de sauna de sneeuw in stapte. Het stond al tijden op mijn bucketlist: reizen naar Lapland tijdens de magische wintermaanden. Na talloze Wim Hof-ijsbaden en spontane naakt-door-de-sneeuw-rol-sessies in mijn achtertuin – wat moeten mijn buren van me houden! - voelde ik me voorbereid op de kou. Maar toen mijn natte voeten letterlijk aan de sneeuw bleven plakken in de nachtelijke vrieskou van -23°C, besefte ik dat dit niet het geval was. Er is kou, en er is KOUD: het soort dat simpelweg onvoorstelbaar is.

De meeste avonturiersters die dapper genoeg waren om naar de poolgebieden te reizen, konden het zich ook nauwelijks voorstellen: de angstaanjagende kou en ontberingen die hen te wachten stonden ver voorbij het vriespunt. 'Het is onmogelijk', werd hun verteld. En: 'Dit is GEEN plek voor vrouwen.' Deze echte ontdekkingsreizigsters werden hierdoor alleen maar nóg meer vastberaden om het ijsplafond te doorbreken. En wat ze nu precies wilden vinden? Nou, dat is het hele punt van verkennen: daar kom je al ontdekkend achter.

Mijn hele leven lang heb ik onbekend terrein in kaart gebracht. Voorbestemd om huisvrouw te worden, bevrijdde ik mezelf uit de ketenen van mijn sociale klasse om naar de kunstacademie te gaan ('Onmogelijk', werd mij verteld). Na mijn afstuderen cum laude verliet ik de elitaire wereld van de kunst om mijn eigen bedrijf te beginnen (in 1993 stonden slechts twee vrouwelijke CEO's op de Fortune 500-lijst; niet bepaald een vrouwvriendelijke omgeving). En met mijn ontwerpen die vrouwen hielpen hun kracht te ontdekken, wilde ik terrein winnen in de (ironisch genoeg) door mannen gedomineerde lingeriewereld. Allemaal onbekende gebieden. Zonder landkaarten of gidsen om mij te helpen navigeren. Maar, net zoals de vrouwelijke buitenbeentjes die de poolgebieden veroverden, had ik één ding dat me voortdreef en warm hield: een vurige passie.

- Marlies Dekkers