De Fransen zeggen graag dat God de vrouw schiep, maar de oude Grieken wisten beter: het was de vrouw die de goden schiep. Nou ja, misschien niet bepaald een levende ademende vrouw zoals jij en ik, maar de grote moeder van goden en mensen, dieren en planten, gepersonifieerd door de aarde zelf. De Grieken beschreven haar graag als 'breedborstig' en 'veelbloemig'; alles voedend, maar ook alles verwoestend.Voor hen was ze de ultieme godin van rauwe, moederlijke macht. Ze werd aanbeden in grotten en bij bronnen waar haar levengevend water voort vloeit, als melk uit borsten of menstruatiebloed. Ze noemden haar Gaia: degene waar we uit geboren en gevoed worden, maar ook degene waar we naar terugkeren als we sterven. De originele Big Mama.

Gaia schiep en manifesteerde zichzelf vanuit een niets, genaamd Chaos. Behalve dat ze de eerste 'self-made woman' werd, verwekte de formidabele godin de aarde en werd ze de geboorte van alle vormen van de natuur. Helaas was haar eenzaamheid net zo groot als de landschappen die ze vanaf haar baarmoeder had gevormd. Verlangend naar liefde, creëerde ze een partner: de lucht, ook bekend als Uranus. Hun verbintenis was explosief - zoals je je kunt voorstellen - resulterend in de geboorte van de zeeën (Oceanus), licht (Theia) en zelfs tijd (Kronos), om er maar een paar te noemen. Maar Gaia's vruchtbaarheid had een schaduwkant. Haar volgende kinderen waren monsterlijk; eenogige cyclopen en angstaanjagende vijftigkoppige wezens. Gaia hield van hen; Uranus haatte ze zo erg dat hij ze terug in Gaia's baarmoeder duwde. En daarmee had de god van de hemel de allereerste misdaad ter wereld begaan.