In de oudheid heersten aardgodinnen over de wereld. Met de opkomst van het patriarchaat, ongeveer 1500 jaar geleden, werden ze echter op één na onttroond: India. In het hindoeïsme wordt godinnenenergie, ook bekend als 'Shakti', beschouwd als de basis van het leven zelf - de creatieve kracht die verantwoordelijk is voor de schepping, verzorging en vernietiging van het universum. Met een wilde en oprechte passie is deze vrouwelijke levenskracht door de eeuwen heen in India aanbeden in de vorm van godinnen, zo divers en kleurrijk als de echte vrouwen die hen inspireerden, van sierlijke Durga tot angstaanjagende Kali. Van alle hindoegodinnen die liefde belichamen, is Lalita ('Zij die speelt') misschien wel mijn favoriet. Op een speelse maar gepassioneerde manier spoort ze ons aan om lief te hebben: onszelf, elkaar en misschien wel het allerbelangrijkste, de aarde.

Lalita, geboren uit het vuur, is buitengewoon sensueel, een schoonheid met dik naar bloemen geurend haar en een goudrode huid. Volgens een oude Sanskriettekst* zien haar ogen eruit als 'vissen die in het meer van haar gezicht spelen', terwijl haar oren 'de zon en de maan als noppen' hebben. Ik hou vooral van de beschrijving van Lalita's buik: het heeft 'drie mooie plooien' en 'slierten mooi haar'. Bij Lalita draait alles om aantrekkingskracht; niet alleen het soort dat bijen naar bloemen trekt, maar ook de kracht die atomen samentrekt tot moleculen. Een verbluffende manifestatie van oude Moeder Aarde-energie.