Ik vraag me wel eens af: hoe anders zou ons leven zijn geweest als na het begaan van de erfzonde alleen Adam gestraft zou zijn? Wat als Eva had mogen blijven en feesten in het paradijs, en seks hebben met wie ze maar wilde? Zouden vrouwen vrijer zijn geweest, meer seksueel bevrijd? Hadden we meer plezier gehad?

De Azteken, een woeste krijgersbeschaving die meer dan 200 jaar over Centraal-Mexico heerste, aanbaden een glorieuze godin genaamd Xochiquetzal (uitgesproken als 'Sho-chi-ket-zal'), ook bekend als 'Quetzal Flower'. Verschijnend in een explosie van regenboogkleurige veren en bloemen, wiegend met haar heupen en klikkend met haar tong, belichaamde Quetzal Flower jeugd, liefde, seks en schoonheid. Met haar wereldschokkende seksuele levenskracht schiep ze zowel goden als mensen. En raad eens? Ze was ook de eerste vrouw die een zonde beging! Quetzal Flower brak de regels door een celibataire priester te verleiden, maar in een sappige ommekeer van ons bijbelverhaal bleef ze ongestraft terwijl de priester in een schorpioen werd veranderd (ik weet zeker dat het het voor hem waard was).

Een patrones van minnaars en prostituees, het is geen toeval dat een van de symbolen van Quetzal Flower de wulpse bloem is. De Azteken trokken immers sterke parallellen tussen bloemen en de clitoris of vulva. Maar haar invloed heeft ook een 'gender-bending' kwaliteit. Tijdens een jaarlijks festival ter ere van Quetzal Flower bijvoorbeeld, kleedde een mannelijke priester zich als een meisje en weefde, een handeling die wordt geassocieerd met de godin - ze houdt van prachtige handgemaakte producten - en strikt voorbehouden aan vrouwen. Ambachtslieden, zowel mannen als vrouwen, dansten voor de travestie-priester en schudden extase met hun gereedschap.