Dit is een verhaal van een prinses in een ivoren toren ... met een twist! Deze prinses werd liever een geduchte vikingpiraat, dan dat ze met haar prins op het witte paard de zonsonderhang tegmoet ging rijden. Prinses Alfhild leidde een vloot van rebelse piratenmeisjes. Zij was de dochten van Siward, de koning van de Goten. Siward sloot haar op in een hoge toren die werd bewaakt door twee wrede slangen. Elke man die met zijn schone meisje wilde trouwen, moest eerst de reptielachtige monsters verslaan. Als het mislukte, werd de man gedood met zijn hoofd zichbaar op een paal, zodat iedereen het kon zien. Velen verloren dus letterlijk hun hoofd, voor de prachtige prinses. Totdat prins Alf, de zoon van koning Sigar van Denemarken, mee deed. De jonge Alf was een viking, even sluw als woest. Hij wikkelde zijn lichaaam, met een bloed bevlekte huid, om de slangen gek te maken van bloeddorst en de controle zullen verliezen. Nadat hij ze kwijt was, claimde Alf triomfantelijk de prinses. Toch verklaarde koning Siward, hoe ouderwets hij ook leek, dat als zijn Alfhild zou trouwen het haar eigen 'vrije' keuze moet zijn. Alfhild besloot erop uit te gaan en haar eigen draken te doden. Ze rende weg van Alf en haar paleis en zette koers naar een leven vol pitraterij. Al snel nam Alfhild haar eigen schip in beslag. Haar bemanning bestond uit jonge vrouwelijke rebellen die ook vrijgezel wilde blijven. De piraten prinsen en haar meidenbende leerde bijlen en zwaarden te hanteren als professionals. Waardoor zij al snel een angstaanjagende reputatie kregen over de Scandinavische zeeën.