'They had style, they had grace, Rita Hayworth, gave good face'. Toen Madonna die regels zong in 'Vogue', had ze gemakkelijk over Lee Miller kunnen zingen. Ja, de Amerikaanse schoonheid werd geboren met ongelooflijk fotogenieke kenmerken - felblauwe ogen, moordende jukbeenderen, de meest sensuele lippen - maar ze wist ook precies hoe ze de camera moest bedienen en het ideaal van elke moderne vrouw moest belichamen: van onbevreesde 'flapper' tot androgyne 'garçonne' '. Lee's expressieve gezicht straalde de onafhankelijkheid uit waar we allemaal naar verlangen. 'Ze is een Amerikaanse vrije geest gewikkeld in het lichaam van een Griekse godin', zoals een vriend ooit opmerkte.

Nadat ze in 1927 werd ontdekt door letterlijk in de armen te vallen van Vogue-uitgever Condé Nast (hij redde haar van een tegenligger) sierde Lee talloze Vogue-covers en vestigde ze zich al snel als de 'It Girl' van de jaren twintig en dertig. Later in Parijs zoomden de surrealisten in op specifieke kenmerken van Lee's betoverende gezicht. In het schilderij 'The Lovers' van Man Ray domineerden Lee's lippen de lucht terwijl Picasso zich concentreerde op haar sterke neus. Geen wonder dat Lee zich soms 'uit elkaar gehaald' voelde! Ze had echter haar eigen speciale wapen: haar camera. Op een dag ging Lee in haar studio zitten en drukte op de afstandsbediening van haar camera. In de resulterende foto lijkt ze helemaal op haar gemak met zichzelf, haar gelaatstrekken harmonieuzer dan ooit. Een krachtig portret van zelfliefde. Lee ondertekende het in het Frans: 'Lee Miller par Lee Miller'*. Ze had haar gezicht teruggewonnen.

* 'Lee Miller door Lee Miller'