Franse zeelieden, die in het midden van de 14e eeuw, bloedrode zeilen zagen opduiken uit de mist, wisten dat dat maar één ding kon betekenen: ze gaan sterven. De nobele vrouw, piraat Jeanne de Clisson, bouwde haar beruchte 'Zwarte Vloot' om maar één reden: om wraak te nemen op de dood van haar man. Hierin toonde zij absoluut geen genade: bloed voor bloed. Al 13 jaar, Jeanne - die historisci graag omschrijven als 'verbluffend mooi' - leidde een kleine, maar gevreesde vloot tegen de machtigste legers in de wereld. Jeanne had deze vloot 400 jaar voor Anne Bonny. Zij wapperde niet met de Jolly Rogers vlag, maar had een andere - sommige zeggen stylische Franse - manier om terreur te zaaien in het hart van haar vijanden. Haar drie schepen waren geheel zwart geverfd en hun zeilen karmozijnrood (Très Louboutin, niet?). Haar leven zag er een paar jaar geleden heel anders uit. Jeanne was gelukkig getrouwd en had vijf kinderen met de rijke edelman Olivier de Clisson, toen de 'Honderdjarige oorlog' uitbrak. Hij werd ten onrechte beschuldig van samenwerking met de Engelse vijand en werd zonder proces geëxecuteerd. Zijn hoofd werd tentoongesteld op een piek. Er brak iets in Jeanne. Ze nam haar kinderen mee om naar het hoofd van hun vader te kijken, verkocht al haar bezittingen en werd de nummer één vijand van Frankrijk als een onverschrokken roekeloze piraat. De leeuwin van Bretagne was geboren. De verhalen over Jeanne's piratenjaren schilderen haar af als een bijna bovenmenselijke schurk. Jeanne zou elk lid van de gevangenen persoonlijk hebben onthoofd. Wanneer het schip zonk in het midden van de zee, roeide ze met een kleine boot helemaal naar Engeland (over een fitgirl avant la lettre gesproken!).