Females Forward: vive la France

Sporten houdt me fit en blij, en –ook niet geheel onbelangrijk- zorgt ervoor dat ik er smashing uitzie in een corsetjurk van Dolce & Gabbana. Ik gun dat elke vrouw! Kun je je dan ook voorstellen dat men vroeger vreesde dat sport vrouwen ‘minder vrouwelijk’ maakte? Serieus! Zo mochten vrouwen niet deelnemen aan de eerste moderne Olympische Spelen in Athene van 1896 omdat dat werd gezien als ‘onpraktisch, oninteressant, esthetisch onverantwoord en incorrect’. Dat waren de precieze woorden van de president van de Spelen, baron Pierre de Coubertin.

Gelukkig had deze nare man niet veel te zeggen over wie er deelnam aan de Olympische Spelen in Parijs 4 jaar later, aangezien deze onderdeel waren van de Wereldvoorstelling. En dus zeiden de Fransen oui tegen 22 vrouwen in 5 sporten: tennis, zeilen, croquet, paardrijden en golf. Er waren geen klachten, en niemand demonstreerde. Een grote sprong voorwaarts voor het feminisme!

We’ve come a long way, babe, als je nagaat dat vrouwen de prijzen (!) waren tijdens de klassieke Olympische Spelen, maar we zijn er nog niet helemaal! Toegegeven, in 2012 in Londen was ruim 44 procent van de deelnemers vrouwelijk, in vergelijking met 23 procent tijdens de Spelen van 1984 in Los Angeles, en een krappe 13 procent tijdens de Spelen in Tokyo in 1964. Maar vóór 2012 hadden 3 islamitische landen nooit eerder een vrouwelijke athleet ingezonden: Qatar, Brunei en Saudi Arabie. Dit gebeurde pas nadat het Olympisch Comitee deze landen flink onder druk zette.

Mijn hoop: dat vrouwensporten ooit de media-aandacht zullen krijgen die ze verdienen, en dat vrouwelijke atleten dezelfde soort sponsoring krijgen aangeboden als hun mannelijke collega’s. Tot die tijd draag ik mijn dagelijkse work outs op aan de Olympische heldinnen van 1900 in Parijs. Bloomers, zweet en tranen!